اپیدمیولوژی لیشمانیوز پوستی در استان ایلام

چکیده سابقه و هدف: بیماری سالک بوسیله نوعی تک یاخته از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. این بیماری درمناطق مختلف ایران از جمله ایلام اندمیک است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت اپیدمیولو‍یک سالک و جنبه های مختلف آن در استان ایلام انجام گرفته است. روش بررسی: مطالعه به صورت توصیفی انجام شد. اطلاعات اپیدمیولو‍ژیک و زمینه ای کلیه بیمارانی که از فروردین تا اسفند ماه سال 1390 با تشخیص بیماری سالک در مراکز بهداشتی درمانی استان ایلام تحت پیگیری و درمان قرار گرفته بودند توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: تعداد افراد مبتلا به سالک در یک دوره یک ساله 891 نفر می باشد. 571 نفر (1/64%) از مبتلایان مرد و 320 نفر آنها (9/35%) زن بودند. حدود 7/57% افراد مبتلا شهری و 3/42% روستایی بودند. شهرستانهای دهلران با تعداد 401 نفر (45%) و مهران با تعداد 269 نفر (2/30%) بالاترین میزان آلودگی را داشتند. شهرستان ملکشاهی با تعداد 14 مورد (6/1%) و شهرستان شیروانچرداول با تعداد 15 مورد (7/1%) کمترین میزان آلودگی را داشتند. بیشترین میزان زخم بر روی دستها به میزان 52% و کمترین میزان زخم بر روی تنه به میزان 6/3% بود. بین میزان شیوع و شهرستان محل زندگی، جنس و نوع اندامهای درگیر ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد استان ایلام از یک منطقه اندمیک به یک منطقه هیپراندمیک تبدیل شده است و شهرستانهای دهلران و مهران مناطق پر خطر بیماری هستند و اقدامات کنترل کننده از جمله مبارزه با پشه های ناقل ، جوندگان مخزن و درمان افراد آلودهدر این مناطق ضروری می باشد. واژگان کلیدی: سالک، لیشمانیوز پوستی، اپیدمیولوژی، ایران.